Yıldızsız Gece

Dedicated to Van Gogh | Van Gogh'a Adanmıştır

Yorumla|Paylaş

Ne Bir Gelen Olacak! Ne de Bir Giden!

hani var mıymış bir bekleyenin?

şimdi ellerin, sığındığın limana bağlı... gözlerin süzülen martıda... aklın özgürlüğe takılı... bekliyorsun... ama boşuna: ne bir gelen olacak! ne de bir giden!

düşüver ardına o martının bence... ve dönme bir daha bu sığınağa... unut da derdim ama: hüznün çok ağır belli... gönlün bilir... ister unut! ister unutma!
Yorumla|Paylaş

Yanarsın Adaşımsan!

Yanındaki yanında, uzağındaki uzakta değil!

Hey, sağdaki!!! Dinle beni! Adaşımsan dinle beni...
Hiçbir şey, bildiğin gibi değil. Hiçbir şey gördüğün gibi değil!
Yanındaki yanında, uzağındaki uzakta değil!

Ne gözlerine güven, ne de kulaklarına!
Ellerine mi? Belki... O da boşken... O da üşüdüğünde... O da, yakın bir el, "uzak" bir "el" olduğunda. İnan ki, o eller, senin kendi ellerindir.

Adaşımsan dinle beni! Hey, sağdaki!!!

Dönerse bakmazsın değil mi yüzüne? Bakmam deme!

Ne diyordum? Evet, dinle şimdi beni...
Gördün mü, n'oldu? O da döndü sana sırtını...
Döner. Çünkü adaşımsın! Adın "..." !

Bırak gitsin... Dönerse bakmazsın değil mi yüzüne? Bakmam deme! Bakarsın. Bakarsın...
Hiç yalan söyleme bana! O da söylemesin!
Nasıl da alelacele almış da demiri. Gidiyor pupa yelken...

Bak! Nasıl da yosun parçaları dökülüyor gözlerindeki demirlerin zincirlerinden, çapalarından.
Bırak gitsin o!
Sen kal. Öylece kal!

Bak dur, durduğun yere. Durduğun yerden aşağılara...
Bak dur! Onunla tanışmadan önceki günlerini düşün. Onsuz geçireceğin günleri değil!

Niçin utandın? Neden yüzünü saklıyorsun benden?

N!aber adaşım? Bu gördüğüm, beklemediğim bir şey değildi... Ama sen dinlemiyorsun galiba artık beni.

Bırak o utansın yaptığından! Bırak o düşünsün düşünülücekleri...

Sana n'oluyor adaşım? Niçin utandın? Neden yüzünü saklıyorsun benden?
Anlıyorum adaşım. Anlıyorum. Yalnızca "adaş" değilmişiz biz. Aynı "soy"danmışız da üstelik.
Benim gibi "..." soyundansın demek ki sen de...

Öğüdüme kulak ver şimdi, hey sağdaki!!!
Bir an önce değiştir "..." adını. Sonra da, yırt at o soya kayıtlı kimliğini!

O soyun bu "..." adı, yeterince yaşadı. Yeterince ayrılıklar, yeterince küskünlükler ekledi "yapayalnızlığına". Ne kendini taşıyabildi o ad. Ne de birilerini...

Hey, sana diyorum sağdaki! Değmez bakmaya aşağılara: karamsar! Değmez atlamaya: küskün!
Değer yaşamaya: yoksul!

Bütün bunların kendi seçimin olduğunu söyleyecekler sana. Sen seçtin bu durumu. İçinde bulunduğun koşulları sen yarattın diyecekler...
Söylesinler! Desinler! Üstüne bir de "sütlü kahve" söylesinler.

Ki onlar, kendi seçimleriyle ulaşmışlardır bu yaşam erkine... Acaba, demeyesin!
Öyle kapayasın gözlerini ki... Geçmişe...
Uzak geçmişe. Yakın geçmişe. Geçmiş geçmişe...
İçi dışına, dışı içine...

Geçmiş geçmişlere: ohooo! Onlara, hiç mi hiç bakmayasın.
Evet! Değer yaşamaya: yoksul! Değer yaşamaya: kimsesiz!

Hey, sağdaki?! Gel, yerine getir, sana verdiğim bir çift öğüdü...
Çek adını "temize". Yırt at soy kimliğini!

Ki, kimse tutamasın artık seni. Yıldızlar bile tutamasın.

Ve kal orada, "uçurumun başında açmış" bir CemalSüreyaÇiçeği gibi.
Hiç kıpırdama!

Ve de ki arada bir:
"Yurdumsun ey uçurum! Yurdumsun!"
Yorumla|Paylaş

Martıların Ardında

Yalan, seni beklediği o limanlardaki kalabalıkların...

Düşersin ardına özgür martıların her sabah, erken erken. Gezinir durursun bir Boğaz'ı baştan başa...
İyi de, niçin gelip sığınmak istersin arada bir o küçücük limanlara. İnsanlar için mi? Hayır! Yalan!
Yalan, seni beklediği o limanlardaki kalabalıkların...
Kucağına alır almaz o insanları, düşersin yine ardına martıların. Özgür martıların..

Kapar alırsın o yetişkinleri: gergin, karamsar, kuşkulu. O, günleri, yoksulluk içinde geçenleri. O, geceleri, soğuk...

Düşündün mü hiç, kucağına aldığın o çocuklar, niçin koşuverirler hemen senin açık alanlarına? Senin pencerelerine? Silip de birden, buharlı camlarını. Küçücük elleriyle, o pencereciklerin.
Sonra o fır fır dönen küçücük başlarıyla: niçin bakarlar uzaklara? En çok da, ardında bıraktığın martılara? Uzun kanatlı özgürlük yolcularına. Hüznün turuncu tutkunlarına.

Yerinde ben olsaydım, koşmazdım bunca hızla. Bırakmazdım arkamda, ardına düştüklerimi. Oysa sen: aldırmıyorsun birine bile o acı çığlıkların. O çırpınışların... Süzülsün diyorsun, süzülebilen. Gidiyorsun. Süzülüp gidiyorsun... Bakmadan ardına. Sağına, soluna...
Koş, koş! Al başını git!
Poyrazlar senin olsun. Kıbleler, meltemler senin...

Ben, lodoslara sığınayım. Ben "sis"e... Onlar olsun umudum benim.
Yakınırsam ben artık; onlara yakınırım ancak. Yakınmam sana.
Ve bir daha, aramayasın beni. Uğradığın limanları biliyorum... Oralarda hiç arama! Ben oralara, hiç mi hiç gelmiyorum.
Yorumla|Paylaş