kırılana kadar bir kalbin olduğunu bile unutmuştun belki...
zaman akıp gidiyordu unutmak kolaydı, hele kendini unutmak.
hatırlaman için kırılman gerekliymiş
bulutlar beyaz
yıldızlar parlakmış
sen yalnız.
yıldızlar parlakmış
sen yalnız.
 |
Şiir & Fotoğraf | Güvez © 12/2012
KIRILANA KADAR
2 Yorum:
YAŞASIN ŞİİR!
İçinde can taşıyan her şeyin "kendince bir dünyası" var. Küçücük bir ceviz ya da mini minnacık bir fındık da olsa: öyle...
Günlük yaşantı anlarında pek merak etmediğimiz, ilgisiz kaldığımız, yalnızca biz insanlara değil, kendi türlerine de kapalı olan böylesi küçücük/minicik dünyaların/odacıkların kapısını, "zora başvurmadan", "kırıp dökmeden" açabilmek için, tek yol var: şairlerin yolu, yani "şiir anahtarı"nı kullanmak...
İşte o anahtarla, o kapılar açıldığında, görüyoruz ki orada yaşanılanlar, bizim yaşadıklarımızdan hiç de farklı değil.
"Akıp giden zaman"ın içindekileri "kırmadan" kâğıda dökmeyi başaran "kalemine" ve bu ilginç fotoğrafı yakalayan ellerine ve gözlerine sağlık. Çok teşekkürler Güvez, Logİstanbul adına...
Anlamlı yorumuna teşekkür ederim.
Galiba görmek istedikten sonra göz; "nere baksa... aşk" oluyor.
Bu anlamlı günde de herkesin gönlündeki aşkı yaşamasını dileyelim,her ne kadar aşk üç harfli olsa da <3 diyelim.
Yorum Gönder