Zahide | nirvAnne

{ akar altın oluğundan / zaman dur!
durmasın durduğunda / zor olur }

yerinde rahat uyu
ötesini düşünme

sessizliği bir evin / telefon, kapı
açan yoksa / bir şeyler olmuştur

ya gittiler uzaklara / ki bu kurtuluştur
ya yalnızlık adına
bir savaşa girdiler
bundan korkulur



ya uzak bir çağrıya / kulak uydurulmuştur
duyulmaz başka sesler / er geç duyulur

diye birden çekilir

bizden yana bir perde

birden anımsarsın / o da seni
-- birden bazan

nerde ne yapar şimdi

sen bahçede olunca
gelirdi o : gelince
hayır orada değil
şu köşede dururdu

dur şimdi sen / eski yerinde
necatigil dizesi gibi

sözcüklerinin kiminin üstü
kiminin altı çizili
söylen dur / kendi kendine

öyle : bekle : belki

parlar bir özlem / anılar arasından

söner yangın birazdan / yatışır özlem

bir gün karşılaşırız / bir gün
bir yarım akşam
... ... ...

anneler günüydü yarın dünyada. fotoğraf çekmek için sokağa çıktı adam. günlüğünün yarınki sayfasına ekleyecekti çektiklerini. yakalayabiliyordu her istediğinde uygun bir şey.
bugün de bulabilir miydi acaba birkaç görüntü, istanbulluların çocuklu, anneli yaşamlarından?

yakıştır ki: hem acı güzelleşir
hem katlanma kolaylığı

hayır olmadı. ne kadar dolandı durduysa, bulamadı aradığını. yoruldu dolanmaktan adam. geldi çattı istanbul'un mavi bir akşamüstü: hüzün diz boyu...
döndü evine... bir fincan acı kahve pişirdi kendine.
zihnini açacağını umuyordu, içeceği kahvenin...

- kılı kırk yara yara yürüttüğünüz kırk yıllık şairliğinizde, bize bir birey olarak başımızdan geçecekleri anımsatıp durdunuz. istanbullusunuz siz de değil mi?
- istanbulluydum!
- nisan'da bir bahar günü doğdunuz. 63 yıl yaşadınız. aralık'ta bir kış günü aramızdan ayrıldınız.
- ayrıldım ayrılmasına. ama sizden pek ayrılamamış gibiyim nedense...
- evet. ev, aile, yakın çevre üçgeniyle dolu tüm dizeleriniz. o yüzden olmalı.
- gerçek mi sanıyorsunuz siz o dizeleri, hayal mi?
- hem gerçek, hem hayal... doğumdan ölüme?
- ölümden doğuma!
- sizden bir dileğim var benim. öğüt istiyorum sizden
- nasıl bir öğüt?
- yarın dünya anneler günü. üç yıl oldu annem öleli. düşünüp duruyorum: günlüğüme o gün için yazacaklarımı nasıl bir düzenle yazsam diye. ne dersiniz?
- ...

olmamıştı işte. açılacağına kapanıvermişti zihni adamın. uzanmıştı yatacığına. düşünmeye başlamıştı: derken... o güzel uyku: küçük ölüm!

bir düşe düşmüştü ki adam: tuhaf mı tuhaf.
çok sevdiği o şairle birlikte geziniyordu kendi bahçesinde adam. adamdan bir söyleşi istemişti, editörü olduğu, zaman zaman yazılarının da yayımlandığı dergi...

"kılı kırk yara yara yürüttüğünüz kırk yıllık şairliğinizde, bize bir birey olarak başımızdan geçecekleri anımsatıp durdunuz," diye söze başlamıştı adam... çeviri şiirlerini derlediği kitabına Yalnızlık Bir Yağmura Benzer adını koyan şairden aldığı öğüt ne miydi?

geçmiş zaman masalları
ki dolu hayalle
sen de yaşantılarını
süsle böyle!

yakıştır
geçmemiş konuşmalar
olmamış olayları

hem acı güzelleşir
hem katlanma kolaylığı

açarsın ağart
arkada karanlığı
...

[Şiirler: Behçet Necatigil ("Gündönümü", "Duyuru", "Akşam Şiirleri", "Kanı").
Video: YouTube.Com (Tac Mahal: Eski Bir Hint Müziği) ]